reisblog 5

Vandaag is het woensdag 9 augustus, ja dat is een behoorlijk gat na de laatste blog van afgelopen vrijdag. Tijd en gelegenheid om te schrijven was er de laatste dagen nauwelijks, maar niet getreurd we beginnen gewoon even bij afgelopen zaterdag.

Zaterdag 5 augustus

Vandaag was het een bloedhete dag en dus werd er ook maar tot 2 uur gewerkt door alle toppers van Urk Goes. Het werk dat deze dag was verricht werd niet door iedereen als 'veel' gezien, omdat het werk was wat puur voorbereidend was en veel tijd kostte. Daarom schrijven we wat globaal over de arbeid van deze dag. Hetgeen wat vooral vandaag is gedaan is het ophogen en afvlakken van de straat met zand en de lijntjes uitzetten voor de stoeprandjes.
's Middags werd er stille tijd gehouden en maakte iedereen zich klaar voor dé onthullende avond: bij het kampvuur werden de engelen van engelen spel, in het geval dat nog niet eerder was gebeurd, onthuld.
Inmiddels was het al over half 9 geweest, waren er al aardig wat mooie engelenbrieven voorgelezen en was onze heerlijke beloofde pizza er nog steeds niet, terwijl dit normaal stipt op tijd wordt bezorgd. Csongor was namelijk in alle bruiloftdrukte vergeten te bellen hoe laat het eten bezorgd moest worden, al met al zaten we om kwart voor 10 wel lekker aan een pizza, bijna net zo lekker als m'n eigen vertrouwde pizza Lubbert (dit is geen sluikreclame). Er werd nog gezellig wat gezongen en gepraat en toen gingen langzaam de lichtjes uit. Morgen lekker uitslapen.

Zondag 6 augustus.

De tweede keer in een paar dagen tijd dat we uit mochten slapen, wat een luxe hè? Om 9 uur werd het dramastuk 'Via Dolorosa' voor de laatste keer doorgenomen door de toneelgroep. Vervolgens schoven we met de gehele groep, lekker uitgerust, weer aan het ontbijt. Omdat we deze dag in twee kerken een stuk zouden opvoeren en daarnaast zingen, werd er na het ontbijt nog even lekker gezongen met z'n allen, en wat klinkt dát lekker in een eetzaal die galmt, zelfs Jan en Willy Korf (de ouders van onze topper Pieter Korf) konden buiten meegenieten. En toen kwam het mooiste deel: King of Kings leren, maar dan in het Hongaars. Nog nooit heb ik zoveel struikelwoorden achter elkaar in één zin gehad, maaaar ook dat klonk uiteindelijk best goed.
En dus was de groep helemaal ready to go om tegen 11 de kerk naast ons verblijf te bezoeken waar onze Csongor zelf voorging. De preek van Csongor was er één met een sterke betrekking tot onze groep: hij droeg ons voor om de vraag 'What Would Jesus Do?' ook eens om te denken naar 'What Would You Do To Jesus?', opdat wij ons werk hier, maar ook in Nederland, in Jezus' naam mogen doen.
Vervolgens werd 'Via Dolorosa' opgevoerd, zo'n prachtig stuk en zó goed gedaan, dat het ons allemaal stil maakte en ook velen de watervallen even lieten lopen. Vervolgens zongen we 'K stel mijn vertrouwen' en 'King of kings' (zelfs in het Hongaars klonk het nog best oké) waarna de gemeente niet begon te applaudisseren maar op de kerkbanken begonnen te kloppen, weer wat geleerd dus.
Na de kerk werd er traditioneel 'un bekkien' gedaan.
's Middags kwamen we als minigroepjes samen en vervolgens vertrokken we naar de kerk in Abud.
's Avonds deed er zich een bijzonder verschijnsel voor: het REGENDE! en nee, dan niet een klein beetje, maar met bakken uit de hemel. Heerlijke verkoeling en een heerlijk geluid om mee te slapen.

maandag 7 augustus.

Na een uitgeslapen weekend en bijzondere gesprekken begon er alweer een nieuwe werkdag. Fris en fruitig stonden we op terwijl het minigroepje van Eize en Alie het ontbijt had verzorgd.Na de lekkere plakken bol, yoghurt en koffie was het daarna tijd om naar Abud te rijden. In Abud stonden Ria en Aart ons alweer met een glimlach op te wachten. We beginnen op het project altijd eerst met gebed en daarna worden de taken verdeeld. Vandaag zou de dag zijn waarbij de meesten de heerlijke spierpijn zouden krijgen, want de oprit moest worden gelegd. De vrouwen en enkele mannen hebben in anderhalf uur vier pallets aan stenen naar boven gesjouwd, maar dat komt ook door onze gasten natuurlijk. De vader en moeder van Pieter Korf (Jan en Willy) waren met ons meegekomen om ook hun steentje bij te dragen. (Haha) Zij zijn in Roemenië op doorreis en zijn daarom 2 dagen langs gekomen. Toen de stenen allemaal boven waren, moesten er nóg meer stenen naar boven, de stenen die al boven stonden waren 6 cm dirk en de stenen die nog naar boven moesten waren 8 cm dik. Dat betekent ook: nóg zwaarder. Ondertussen waren de mannen van Van Wesel bezig met de houtoverkapping, ze hadden die dag het dak erop gezet.
Ook was de overkapping geverfd door wat dames die later besloten elkaar te verven.
Deze dag heeft iedereen gevoeld en gezien hoeveel het werk oplevert. Sandra en de kinderen zie je gewoon genieten en je voelt de dankbaarheid. De kinderen zijn deze hele week niet op het bouwterrein, maar aan de overkant bij de kerk. Daar is deze week een vakantiebijbelschool. Elke dag gaan er twee van onze groep mee om met de kinderen te spelen en te zingen. Vol emotie en overtuiging zingen ze met hun kinderstemmen. Al is het af en toe niet helemaal zuiver, en verstaan wij geen Hongaars, het was betoverend mooi.
Na een lekkere koude douche hebben we gegeten en stille tijd gehad. Uitgeput gingen sommigen een spel doen terwijl de rest wat ging kletsen of lekker ging slapen, want je weet dat je wekker op uiterlijk kwart voor 7 staat.

Liefs, Willina

dinsdag 8 augustus.

Nu zijn we eindelijk aangekomen bij dinsdag, nogmaals sorry voor het lange wachten. Maar vandaag was het een uitzonderlijke feestdag want de tweeling (Mirjam en Janet Visser) is jarig. Vannacht om 12 uur werd er door de dameskamers 2 en 3 al uitbundig gezongen. Vanochtend werd er door het minigroepje waar Mirjam in zit,( jaja weer de schatten van Tonie en Ilse), een zeer luxe ontbijt verzorgd, met zowel pannenkoeken als gebakken en gekookte eieren. Dit krachtvoer was hard nodig want er stond een zware dag op programma. Vol goede moed, ook al viel ik voor de zoveelste keer in slaap in de bus, reden/driften we om kwart voor 8 weer over de bergpaadjes naar ons project. Na een gebed om zegen, kracht, motivatie en goede temperaturen werden de taken verdeeld door onze Lesley. Om te beginnen werden de 'tegels' (lees: bijzondere puzzelstukjes) naar boven gesjouwd, om vervolgens de laatste delen en hoekjes te gaan leggen van de oprit en de straat. In de ochtend was ik zelf aanwezig bij de vakantiebijbelschool, wat mentaal bijna net zo aangrijpend was als het werken op het dak en de straat. De kinderen, van het tehuis waar wij aan werken, waren hier ook aanwezig. Ze zongen vol overgave mee met de liederen die door Csongor werden begeleid. Mede omdat we van deze kinderen een deel van de ellendige en verschrikkelijke achtergrond kennen, is het zeer ontroerend om hen zo mee te zien zingen.
Later vertelde Csongor aan de deelnemers van Urk Goes wat de vertaling was van het lievelingslied van één van deze kinderen: het kwam er op neer dat het als nederig mens gezongen wordt door iemand die geen liefde, hoop en licht meer ziet in het leven. Zichzelf opgesloten ziet in een ellendig leven en geen uitweg meer ziet, maar gelooft in dé Enige Weg die door Jezus Christus is vrij gemaakt.
En toen we dit hoorden sloeg het er diep in. Want met zo'n achtergrond en situatie toch zo'n groot geloof in Jezus Christus hebben is toch wel heel indrukwekkend.
Daarnaast werden er met de kinderen allerlei activiteiten gedaan om ze een hele fijne tijd te geven, met als afsluiting een zelf gebakken en versierde muffin.
In de middag kwamen we terug op het project en troffen we de
houtopslag aan welke, op het laatste likje verf na, zo goed als af is. De hekwerken aan de buitenkant zaten er volledig in en het dak was volledig afgemaakt.
De mannen op het dak van de overkapping hadden vandaag ook de lat hoog gelegd, aan de eerste zijde van het dak waren al flink wat latjes bevestigd.
Tot slot werden de laatste stenen gelegd van de oprit en was het inmiddels 4 uur, einde werkdag. Toch besloten sommigen nog even moedig door te 'bokkeren' en nog 'even' een betonnen muurtje te zetten waarna na het laatste, nodige, draaisel beton, de stroom eraf viel. Een knipoog van Boven zeggen we dan: het was genoeg geweest voor vandaag.
Aangekomen op het verblijf werd en gedoucht en werden er knippies gedaan na de zware dag, en om 7 uur werd ons eten weer bezorgd. Deze keer was het een, door de meesten gevonden, smerig macaroni prutje, en dus was het ijsje, dat werd getrakteerd door de tweeling, het hoogtepunt van de maaltijd.
In de avond werd er nog stille tijd gehouden, gewandeld en tot slot nog een heerlijk stukje taart van bakker Geertjen gegeten en gingen de meesten weer naar boven voor wat nachtrust. Op naar de volgende werkdag!

Genacht!

ps: de blog van woensdag 9 augustus komt donderdags online

Blogs geschreven door: Elloise

Foto's: https://photos.google.com/share/AF1QipPFlH1YRWc4IvO-BMlZTcAjFdZi2YTvpntvspyv3-37w7p8ya9ynRgAazsbGVPolA?key=Z3RDRzdBT2txVHE2WmNHQmVVWFRRRlRKemNOTTJn